περίπεπλος

ὁ Μ

υφασμάτινο λινό κάλυμμα για το κεφάλι, τον αυχένα και τους ώμους τών μοναχών στην εποχή τής ακμής τού μοναχισμού, το περιβόλαιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + πέπλος].